Bij centrifugatie vindt afscheiding van niet-opgeloste delen plaats onder invloed van de centrifugaal kracht. De kern van een decanteercentrifuge bestaat uit een dichte trommel , met daarin een schroef. Door de trommel een zeer hoge rotatiesnelheid te geven ontstaat er een G-kracht. De eigenlijke werking van de centrifuge berust op het feit dat de axiaal binnengebrachte meststroom een centrifugale kracht zal ondervinden omwille van de draaisnelheid van de trommel.

Deze kracht zorgt ervoor dat de mestdeeltjes met een dichtheid hoger dan deze van de mestvloeistof naar de wand van de trommel gedreven worden. Deze geforceerde sedimentatie grijpt voornamelijk plaats in het eerste, cilindrische deel van de trommel. De relatieve snelheid van de schroef zorgt er vervolgens voor dat het gesedimenteerde materiaal getransporteerd wordt naar de achterste conische sectie van de trommel.

Hier wordt het sediment als het ware uit de vloeistoflaag getild en verder ingedikt onder invloed van de blijvende centrifugale kracht. Op het einde van de conische sectie wordt het sediment tenslotte afgevoerd. Het centrifugaat, ook wel centraat genoemd, wordt bij het begin van het cilindrisch gedeelte afgevoerd via openingen die regelbaar zijn, waardoor de hoogte van de vloeistoflaag in de trommel kan geregeld worden. Bij de centrifugatie worden toerentallen tot 3000 rpm bereikt. Dit laat toe relatief kleine mestdeeltjes en een groot deel van de fosfaat af te scheiden, maar vereist een hoge kwaliteit bij de constructie van de centrifuge. (bron: Digistaat.nl)